بررسی برخی از خصوصیات فنولوژیک و فیزیولوژیک مؤثر بر عملکرد هیبریدهای آفتابگردان

به منظور بررسی برخی از خصوصیات فنولوژیک و فیزیولوژیک مؤثر بر عملکرد 18 هیبرید آفتابگردان، آزمایشی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1385 در مزرعه پژوهشی مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا گردید. نتایج آزمایش نشان داد که هیبریدهای مورد بررسی از نظر تمامی خصوصیات فنولوژیک، تعداد برگ فعال و شاخص سطح برگ در مرحله پر شدن دانه، شدت تشعشع فعال فتوسنتزی و نسبت نور قرمز به مادون قرمز در کف جامعه گیاهی، ضریب استهلاک نور، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و درصد روغن دانه تفاوت معنی­داری داشتند، در حالی­ که از نظر تعداد دانه در تک گیاه و شاخص برداشت اختلاف معنی­داری مشاهده نشد. در این آزمایش هیبریدهای متوسط­­رس و دیررس آفتابگردان در مقایسه با هیبریدهای زودرس با دارا بودن شاخص سطح برگ بالا در جذب شدت تشعشع فعال فتوسنتزی کارآمدتر ظاهر شدند و با کسب بیشترین ضریب استهلاک نور از بیشترین عملکرد دانه برخوردار بودند. بررسی ضرایب همبستگی نشان داد که همبستگی مثبت و معنی­داری بین عملکرد با صفات طول دوره پر شدن دانه، طول دوره زایشی، طول دوره رشد، شاخص سطح برگ، وزن هزار دانه، درصد روغن دانه و شاخص برداشت وجود داشت، در حالی­که نسبت نور قرمز به مادون قرمز در کف جامعه گیاهی همبستگی منفی و معنی­داری با عملکرد دانه داشت. هیبرید مهر با دارا بودن دوره گلدهی طولانی (6 روز) و طول دوره رشد مناسب (98 روز) توانست با استفاده بهتر از شرایط مطلوب محیطی و با برخورداری از شاخص سطح برگ زیاد (3/3) و ضریب استهلاک نور بالا (98/0)، بیشترین تعداد دانه (980)، عملکرد دانه (3861 کیلوگرم در هکتار) و درصد روغن دانه (3/48) را تولید نماید.